CLIMAX

Climax

Dacht vandaag mijzelf te zijn – komt door de bocht`

niets dan vrede, een duif met inderdaad een takje
in de bek. Bouwt zich een iel nest, vliegt voor 

de climax uit het klapwieken van zijn laatste
vleugelslagen in zijn droomvlucht.

Ik bedoel – wie weet er eigenlijk hoe liefde eruit ziet
nu zij al koerend vaste vloer en zaden vindt? Spiegelen
wij ons niet aan dit bruiloftspaar terwijl wij niet bewust 

zijn van plaats, tijd en naam? Jagen wij geen 

vage doelen na?

Stilte is een geluid dat je zachtjes moet uitspreken,
een monotoon idee voor wie in duiven geen aandeel
ziet in een geheel dat beter weet – het verschil te
beseffen tussen een werkelijk mijn en dijn,
hier aanwezig.

Daar heb ik gelopen in de nacht, vergat elk geluid,
wistte mijn sporen, bleef niet staan, voortgedreven

door mijn onrust hier te verblijven. Ik gaf de toon 

aan voor hoe ik mijzelf bedoelde – de tortels vrij 

in het open veld – 

Elbert Gonggrijp,

Egmond aan den Hoef,
vrijdag 3 mei 2019