Sereen

SEREEN

Een serene herfstdag

 

Ben je eenzaam, was het een vraag, ik kon
het je niet zeggen, jij bent zo stil, en o zo
mooi. Wat is zeker. Ik weet je, want ik ken
je, want ik wil je. Jij leeft, jij leert kijken. 

Jij bent de naakte tijd. Niets gaat voorbij, jij
ligt hier, er is niets volmaakt, jij ligt jezelf, jij
bent vastbesloten in jouw slaap. Ik fluister
jou, het heeft geen enkel woord, niets
hoeft, zij is stil.  

In het gelid de keurige bomen. Ik hoef niets
ik ben een eindeloos geduld. Ik hou van je,

maar het hoeft niet, niets moet, er is geduld,
het is stilte. 

Zachtmoedig een vergetende merel en het
aanstonds vergelend blad. Als ik val kan
jij mij weten wie ik was tussen al
die vele anderen? –

 

 

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  maandag 29 september 2014

 

         

In other worlds

IN OTHER WORLDS 

Associatie n.a.v. muziek Azam Ali

 

In het groots meeslepend leven gevonden
willen worden, in het zoeken de meest
duidelijke kern, een daadwerkelijker ik
opgestaan in de innerlijke vroegte. 

Het beweegt hemel en aarde, luistert de
dieren nauw, het briesend paard, de
ingehouden poema. Niets weet zich
ooit zeker, niets is zo ontziend. 

Er is niets te beseffen dan het onbarmhartig
zand. Het idee dat zich nooit loochen straft,
Waarom weg te kijken? Alles wat er is
bevat het mogelijke antwoord. Zelfs in
het zwijgen wil de voortdurende vraag. 

Het oog staat stil, een alledaagse ontmoeting.

Ik probeer mijn pen tot schrijven, maar het

gaat niet, ook al kent het zijn woorden, ook

al doet het voorzichtig, ook al weet ik

het waarom –

 

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  zaterdag 27 september 2014 

 

 

       

Sun of a beach

SUN OF A BEACH

 

Ik neem geen enkel woord terug, het rolt over
het strand, verguist de gezapige meeuwen.
Zij waren aangeland om te worden begrepen.
De golven overpeinzen zich overmoedig.

Zij aarzelen de weg terug. Ik fotografeer mij,
ik zoek voetstappen in het zand, vergeet ze
zorgvuldig. Waar zou ik ze verblijven.

Het is overduidelijk, maar ik vergeet. De horizon
is eenzaam, de taal een onwaarschijnlijke
taal. Het kan overduidelijk. Hoe vind ik
het bewijs dat ik ooit hier –

 

Elbert Gonggrijp, Scheveningen, strandpaviljoen " Escu ", vrijdag 26 september 2014

 

 

Nocturne

NOCTURNE

Op het podium van de nacht verscheen
stilte. Jij was stilte, jij was een mogelijke
naam. Jij was er, maar van horen zeggen.
Ik kon jou beamen daarbij dichtbij te
denken.

Het daglicht had geaarzeld. Er had
zoveel meer duidelijk dan voorheen.
Het liet schaduwen voor zich spreken,
het duister openbaren. Ik ben een
nocturne, wil mijn eigen nachtegaal.

Dit is het theater van het thuis: het is
geen hand voor ogen, we zijn er,
maar abuis. Het is zo zichtbaar
pertinent onwaar –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  woensdag 24 september 2014

Alsof geluk

ALSOF GELUK

Voor Conny

N.a.v. de dierenverhalen van Toon Tellegen,

De mier en de eekhoorn over geluk.

Het kent niet de maat van zuiver meten, zoekt
nooit een rusteloze dag. Ik kan er geen vinger
achter krijgen, maar jij lachte, alsof geluk.
Het waren de kleine dingen achter de zon,
het zei genoeg.

De ekster en de gaai vergaren het seizoen
en de eekhoorn vergeet al net zoveel. Ik heb
mijzelf jou verrast. Het was vinden op het
eerste gezicht wie ik alras giste. Jij was het
en daarom de gehele wereld.

Kan alles groter dan mooier? Als ik jou
overdenk dan moet dit echte triestheid zijn,
beter was er niet te krijgen. Het was een
kwestie van overdrijven om vanuit leegte
geluk te ondermijnen. Ik heb wat ik had,
nooit voorbij een horizon werkelijk te
zullen missen.

Daar weet niets zich iemand. Ik herinner je,
je staat naast me. Als de lucht betrekt en de
regen, de nacht de dag weer tegenhoudt,
wij de uiteindelijke gordijnen –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  woensdag 24 september 2014

Meaningless

MEANINGLESS

Voor mijn lieve vriendin Conny

Muziek Maria Mena, " Just another day "

 

En dat het regent, een beetje regen, een beetje
twijfel, niet zoveel aan de hand, maar op
afstand, jij daar met je pen voor de
duidelijkheid, geboren te worden,
te leven en te zijn geleefd en
zo ja waarom. 

Het had zoveel uitstel, alles was mogelijk,
dat het uiteindelijk op zou klaren en
voorbij zou gaan, jij los zou laten
wat de aanvankelijke tranen en ik
het je zou verklaren, het was zo
goed als over. Het zou opklaren
voordat je het wist, voordat de
repeterende woorden. 

Het is grijs en lijkt niet over, het
weet de eindeloze vaart van wolken,
het heeft de vorm nooit willen toe
te geven dat het maar schijn, jij
veel gelukkiger met mij. Jij gaat
jouw eigen gang, ik ben immers
bij jou? Wij zijn zo naast,
maar hebben onze eigen
bedoening. 

Dit is zondag, maar altijd. Ik kan
je. Je hoeft nooit de deur voorbij
zonder afscheid te nemen. Je neemt
ondertussen de brieven door. Waar
waren wij destijds gebleven? –

 

 

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  24 september 2014

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bestaansrecht

BESTAANSRECHT 

Naar een dierenverhaal van Toon Tellegen(!)

Het bankje is eenzaam, wil bezet. Stel
dat ik eens een ander was, een grijs
vergeten, een nog niet nader te
benoemen overweging, een

mogelijke overpeinzing? Stilte
in  zichzelf besloten? 

De jaren blijven leeg. Het beton rot, het
hout versplintert tot verweer en het
korstmos vergeelt tot een respectabele
leeftijd. 

Als ik dan die ander was, hoe had jij erbij
gezeten, ondanks mijn besef van de
werkelijke wereld? Ik ken je, je bent zo
alledaags, maar wat wist jij?

Nam ik ruimte in, was ik ondanks alles
van belang, in alles een onophoudelijke
vraag. Ik was mijzelf. Het vult de tijd,
maar hoe afwezig dan ook –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  dinsdag 23 september 2014

Still

STILL

atelier Conny Lahnstein, terrein Willibrord

Het vergat mij, bewoog mij,
schoof mijn woorden terzijde.
Ik omarmde deze dag, zij was
mijn wereld, ik hield van

haar, ik begeerde. Ik
probeerde haar uit.

Alles beweegt, glimlacht, het
allernieuwste kind, ook al
bestaat het leven voorlopig.

Het water ruikt naar dood, de
voormalige sloten. Ik ben het,
rotte vis, uiteindelijk kom ik
altijd boven.

Ik ben de meest aanhoudende
stilstand, ik ben mijzelf de meest
mogelijke mens –

Elbert Gonggrijp,  Heiloo, atelier Conny,  maandag 22 september 2014