Het zat erin

HET ZAT ERIN

Voor mijn lieve vriendin Conny

Ik vond je terloops, ik geloofde, maar hoe
werkelijk was dit, het had ook anders. Jij was
er, hield van mij, het voelde.  Alsof jij mij

bedoelde.

Ik zocht, jij wist mij. Of het nu zeker was of
niet. Jij noemde mij, ik verlangde, je kwam
terug. Liefde heeft geen haast. Het heeft
bestaan alvorens.

 
Het leefde, het was een wonder. Het leek niet te
begrijpen, die ene mogelijke klik, die terloopse
oogopslag. Het ging zijn grillige weg, nooit te
zeggen hoe, waarom.   

Het gebeurde, spontaan. Zou ik je herkennen?
Als het kon, het zou zich herhalen, had het de
eeuwige tijd. Waar zou ik je ontmoeten bij
de eerste mogelijk vertrouwde kus –

Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  zondag 7 september 2014