Swierfrugt

SWIERFRUGT

Opdracht Schrijvenswaard, “ Swierfrugt “

 

Het wist niet van de zachtzinnige liefde, was nooit een vraag. Er heerste
geen heimwee in de dingen. Alles wat er onderwijl begon  zou nooit

aanvankelijke tijd, kon nooit, ontbeerde. Het lag nooit op de lippen.
Het was nooit stilte, wilde nooit leegte, kon nooit vervuld. Liet zich

niet aanraken., wist van geen groei, taalde geen dood. Een ergens,

maar niet hier, niet later. Niets te vinden, want het zoeken. 

Het was geen raaklijn, het zou nooit van naam, zocht geen persoon., kende

niet een heimelijke ontmoeting. Had het een mogelijk waarom? We hebben

onszelf nooit verlangd, konden elkaar nooit herkend. Wij leven,  maar  leven ons een ander leven. Het blijft onzichtbaar, er is geen ander wij. 

Het is niet de uiteindelijke schaduw in het  troosteloze lover.
Het is niet oud van ouderdom. Het is niet de uiteindelijke mist
vaag vanuit de donkere sloten. Het zijn niet de contouren
van de vertragende schapen. Het is nooit het geblaat van
het gissen naar. Er is geen huidig besef, het is geen
geduldig grazen.

Jij ziet mij niet, jij hebt jezelf nooit begrepen. Ben ik een andere
taal, dan heeft zij nooit geklonken, want de letters moeten nog
tot klank, een gestalte van vermoedelijk verstaan. En ook de
mogelijke handen, maar het schier ongrijpbaar gebaar. Er is
geen tasten, ik vergeet je. 

Ik kan niet onderhevig aan de tijd, ik ken geen duidelijk
verweer, wordt nooit nostalgie. Ik ben nooit zuiver, mij
berust geen enkele herinnering. Ik had nooit mijn handen

in de aarde, met eg en ploeg het paard Ik was nooit vrucht,

ik was nooit boer en meid, was nooit de stal, het hooi,

de broei van het hunkerend hooi. Het was zoals het was.

Ik ben een muis, ik ben een olifant, ik ben wat ik mij
verzon. Het ongeduld van een bezige moeder. Zal ik

mijzelf dan ooit werkelijkheid bekennen? Ik leef

mijn glimlach, ik leef mijn uiterste geloof. Ik ben.
Ik ben mijzelf steeds achterna. 

Zo leef ik een monster, ik ben veelarmig. Ik leef mij een
Swierfrugt, ik  ben mij zo zeker. Ik maak haar maakbaar
Ik ben heel sterk, maar o van te houden. Een knuffelkus,

haar meest waarschijnlijke droom. Zij is immer mooi,

ik kan haar bedoelen begrijpen. Ik doe er nooit toe. Maar
met mijn ogen dicht is alles echt. Wat heeft het te
zeggen –  

 

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  dinsdag 16 september 2014