Wave

WAVE

 

Strandwandeling met mijn vriendin Conny

 

Het is een grauw vermoeden, een besef van
herhaling. Zij is telkens nieuw, zij beweegt.
Zij waant haar bestaan voor eeuwig. Het lijkt
op leven, maar ik weet het beter. Ik neem
er geen woord van terug.

Het is het stoere overmannen om langzaam
uit te vloeien in een bijna onvermijdelijke
twijfel. Strekt het zich uit, keert het ooit terug?

Het geeft zich nooit gewonnen, zij moet. Diep
van binnen woedt het onuitputtelijk getij.

Wij lopen hier, zijn niet verontrust, laten de
zorgen aan de zee.

Jij bent zo lief. Hoe kan ik ooit jouw tranen?

Ik kus je en voel het zilte nat op je wangen.
Er zijn de voortdurende golven, maar ik
zie jou, gearmd, de voeten in het
schreiende zand.  

 

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan Zee,  maandag 25 augustus 20