TEGENTIJDS
Open Monumentendag 2014
Thema “ Op reis
“
te Alkmaar
te Alkmaar
Het
ligt achter de poort. Het is stokoud, verkilt de tijd.
Alleen de schaduwen laten zich horen. Ik ben hier ooit
geweest, vond het binnenhof verlaten. Waar waren de
begijnen, de wezen van aanstonds? Waren de monden
te voeden, de honger behoed?
Alleen de schaduwen laten zich horen. Ik ben hier ooit
geweest, vond het binnenhof verlaten. Waar waren de
begijnen, de wezen van aanstonds? Waren de monden
te voeden, de honger behoed?
Ik
vind niets in de papieren terug. Niemand heeft geleefd,
er was geen weg terug. De vergetelheid kent uiteindelijk
geen genade. Geen registers, nauwelijks namen. Het
sterven jong en van stof tot stof.
er was geen weg terug. De vergetelheid kent uiteindelijk
geen genade. Geen registers, nauwelijks namen. Het
sterven jong en van stof tot stof.
Ik
heb gezocht, de vochtige stegen, de stenen ruikend
naar armoe en pis. Ik moest bedenken wat ik dacht
voor ogen te hebben. Het lachte nooit, het kreeg
geen gezicht. Het bleef een immer gissen naar.
naar armoe en pis. Ik moest bedenken wat ik dacht
voor ogen te hebben. Het lachte nooit, het kreeg
geen gezicht. Het bleef een immer gissen naar.
Wat heet hier stad? Onder de fundamenten moest
liggen wat ik verlangde. Het was willen zien wat het
ontbeerde, het lag zo zachtjes in de dood, de
schedels, de knoken, ik wilde zien, maar het
ontbrak.
De
echo’s hadden af en aan geklonken, in stilte
lag het laatste lot. Er was een duidelijk verstoken
van God en gebod. Hoe zou het zijn om een
enkele zondag als toen? Het woord een
ongelooflijk woord.
lag het laatste lot. Er was een duidelijk verstoken
van God en gebod. Hoe zou het zijn om een
enkele zondag als toen? Het woord een
ongelooflijk woord.
Achter
de vale gordijnen de hoop op
een mogelijk iets, het uiteindelijk
te zullen willen weten –
een mogelijk iets, het uiteindelijk
te zullen willen weten –
Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard, donderdag 11 september 2014
No comments:
Post a Comment