BLIND DATE

BLIND DATE

Ik heb je een brief geschreven dat ik kwam, maar het bankje
bleef leeg. Het was nacht, iedereen was afwezig. Het park
was stug, ongrijpbaar, zwijgzaam, vermoedde zijn paden.

Ik kon beweren dat ik bestond, je kunt dit alsnog vergeten.

Alles blijft bij het oude. Hoe ik van je hield, hoe ik voor jou
heb gedaan wat ik kon met de gedachte dat alles ook net
zo goed anders had kunnen zijn. Ik zou je niet ontmoeten,
ik zou al weggaan nog voor je hier had gezeten.

Mocht je hier rondkijken, zie aan de maan en de bomen
hoe eenzaam ik je maak. Liefde is iets om te leren. Mijn
voorkeur had het wachten, de aarzeling om niets af te
te hoeven maken. Ik haakte af. Sorry.

Hoe het anders was gegaan als ik niet die brief, dat park,
dat ene bankje. Die afgrijselijke nacht. Je had aan het
handschift kunnen lezen dat het al niet langer ging –

Elbert Gonggrijp, 
Egmond aan den Hoef, 
dinsdag 11 juli 2017