HOE ZIJ EEN WOORD WERD

HOE ZIJ EEN WOORD WERD #
In Memoriam Antoinette Sisto

Je was de vrouw van het willen ontmoeten, maar die
ik al kende, koket, well-dressed, met je bundel in de hand,
die taal als zachtaardig mitrailleurvuur uitspuwde. Je
stond daar vastbesloten, verbeten, zelfverzekerd.

Ik vergat spontaan je naam, ergens moest je nog in mij
bestaan, maar gezocht. Je had van die mooie woorden,
balancerende meeuwen op zilverwitte stranden,
stadslawaai en verhit burengerucht.

Het paste allemaal in jouw levendige poëzie. Dat het
meisjesachtig kwetsbaar was liet zich niet zozeer zien,
zeker nu ik je vergeten had tussen al die anderen.
Met mijn latere fascinatie kwam ik te laat.

Jouw bestaan werd een fatale, een kortstondige.
Verliefd op het leven, maar zo ongenadig en oneerlijk

van aard. Je haren niet langer wapperend in de wind,
jouw tong niet langer klaar voor een raak verhaal.

Ik ken je niet, ik heb je ooit gekend. Dit raadselachtig
twijfelen went nooit, hoe vaak ik ook jouw gezicht herhaal
en tracht het jong te laten zijn te doen vergeten. Een
afspraak die je voor immer misloopt.

Tenzij ik destijds beter had
gekeken. Maar nu ben je zo goed
als gruwelijk dood –

Elbert Gonggrijp, 
Egmond aan den Hoef, 
woensdag 5 juli 2017

# Titel vrij ontleend aan bundel van Antoinette Sisto

Foto van Antoinette Sisto( Almelo 8 mei 1963 - Utrecht 3 juli 2017 )