DICHTERBIJ

DICHTERBIJ
Voor mijn liefste

Nu de nacht haar donkere wolken toont, wens ik beschutting
in jouw armen, mijn vingers over je weerspannige  huid. Overdag had
het nog pijpenstelen geregend, had iedereen getracht te  schuilen.
Er bestond geen elders, geen heenkomen. Konden wij dan ooit
zelf dichterbij nu het ons zo tegen zat?

Vergeet de oneffenheden, vergeet alles wat zonet nog het pad
verhinderde.  Verdriet kent altijd een keerzij.  Ik kan je iedere keer
beginnen als ik dat zou willen. Waar ik je vergeet, vind ik je uit. Er
valt altijd iets om naar uit te kijken. Het had thuis te komen.

Je bent zo mooi. Ik heb het daar nooit bij gelaten. Ik zal je leren
ontdekken zoals ik het nimmer probeerde. Onderzoeken hoe jij voor
mij bestaat als jij je ter plekke uitkleedt zonder schaamte. Ik kan
je iedere keer opnieuw beginnen als ik dat wil. Waar ik je
vergeet, zal ik je telkens trachten opnieuw te vinden –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 23 juli 2017