SIGNALEMENT

SIGNALEMENT

Door wat je zei probeerde ik weer te begrijpen
wie ik mijzelf bedoelde. Hoe was ik voor ik je streelde,
hoe dichtbij kwam ik mij tegen toen ik nog duidelijk
overtuigd mijzelf was, maar van niets wist.

De nacht kent geen haast, kent iets bedrieglijk
eenvoudigs. Stilte moet je worden aangeleerd om
er vrede in te herkennen. Zoals jij nu, ergens,
overmand en onschuldig in je slaap.

Alles ademt in en uit. In het donker probeer ik
in gedachten de tijd te traceren zonder jou. Een
onmetelijk heelal van goede bedoelingen, de
fonkelende sterren, de zwarte gaten.

Er dreigt onweer in de verte. Een zacht
rommelen, een zwak verwijt, een ingehouden
woede. Als ik mijzelf zou herkennen, wat
was dan mijn eerste vraag –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 21 juli 2017