Development
De ontvouwende gedachte
Ik
versier mijn ornamenten tot vele krullen om leven
en dood, het basisidee van de fundamenten.
en dood, het basisidee van de fundamenten.
Er is
geen uitgestippelde weg. Het doel ontvouwt zich
om de
wereld heen, wil zich een vector bewegen, een
richting,
een onontkoombare fractal.
Er is
geen plan. Het is de Gulden Snede. Ik laat met
jou alles
rijpen als niets zich nog langer vergist. Zoals
dit voorjaar, soms vroeger of eerder dan later.
dit voorjaar, soms vroeger of eerder dan later.
Duidelijk
is het als ik het zoeken heb gestaakt de puzzel
zijn stukjes complementeert. Dat het kwartje valt, maar
vanwaar juist nu.
zijn stukjes complementeert. Dat het kwartje valt, maar
vanwaar juist nu.
De helix
een Meerkoet die in zijn seizoen de eerste dode
plantenresten tot nest drapeert. Of een Boerenzwaluw die
plantenresten tot nest drapeert. Of een Boerenzwaluw die
voor
zichzelf altijd op tijd arriveert, zijn zwieren naar
een nieuw
areaal verplaatst.
We worden
ouder als noodzakelijk verval. Het moment
ongrijpbaar
maar verzekerd. Grijzer en mogelijkerwijs
wijzer.
wijzer.
De wolken
drijven langzaam maar gestaag voorbij.
Kunnen
wij dit zodanig overpeinzen dat wij weten
van
een daadwerkelijker mooie dag? –
No comments:
Post a Comment