MISE EN SCENE

MISE EN SCENE

Poezie Poyssee V

Ik bezing de lyrische traan, verwittig
de scherpzinnige tong, hervat
de interrumperende mens.

Het roerloos buiten verschrikt
de specht, implodeert vilein zijn
explosieve kleuren. Een terwijl,
het pietepeuterig peuteren,
het voeren van de mezen.

Ik rijg mij behoedzame woordensnoeren
voor wie luistert tussen de regels.

Ik woon een grootgrondbezitter,
de verweesde eenzame tuin. Ik
vertolk de ijlende echo’s
van wat ik wie dan ook.

Honger en dorst, de stilte voor ogen.

Gestrand in verwondering
dat jij en ik tot dit punt
bij benadering.

In de liefde
een buiten.

Een datsja
het vluchtig ogenblik
waar ik de toekomst
huisvestte.

Elk gesprek voortkabbelend
naar een verloren gewaand
intermezzo.

@ De Hofleverancier,  12-04-15