VLOEIBAAR

Vloeibaar

Zo wil de poëzie: het beweegt van tafel naar bed, het

aait de aanhankelijke kat, reikt het geduldige fruit,

laaft de dorst aan het vloeibare vocht, bedenkt  

het fidele gebaar en de vluchtige kus.

Zo wil de muziek: zij wringt zich noot voor noot in

het hoofd, zij ontdoet zich van gitaar en stem, zij is

eenzaam en verlangt naar hem, weet zichzelf geen
raad. Ik versta haar, doorvors de klanken van
haar zang.

Zo wil ik de tijd: dat alles significant, dat alles klopt

zoals het lijkt. Dat de merel alarmeert en de kat zijn
sluipgang prevaleert. Dat alles met alles samenhangt.

Zo kijk ik uit het raam en mijmer mijzelf de juiste

woorden in.

Zo wil het dus: Dat ik je neerschrijf, helder van taal

en betekenis. Hier, op dit ontoerekeningsvatbaar

papier. Dat het mij beklijft, opdat ik niet vergeet.

Dat ik vanzelfsprekend zielsveel van je hou.

Ook dan, als jij mij leest –


@ Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  woensdag 15 april 2015
@ Foto's Elbert Gonggrijp,  Alkmaar,  april 2015