Elk ondertussen
Wat liggen blijft trekt krom, krult zijn dode
bladeren.
Er behoeft geen twijfel ook al duisteren de dagen
naar
een harteloos vroeger. Het rumoer staat nog buiten
kijf, maar tegen welke prijs?
Er is hoop, stevig verankerd in elk ondertussen. Want
in het verlangen, vanwege het hunkerende verlangen.
Zo luidt het dorstige lichaam, zoals de herfst zich
een sleets heden heeft bepaald –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den hoef,
donderdag 5 november 2020
No comments:
Post a Comment