Ooit daarna
Ook al overwoekert onkruid de laatste bloei, onthult
de boom zijn kalende kruin, raken bladeren vaste grond –
je zou er zowaar geen In Memoriam aan toedichten.
Wie ben ik dan om dit zo te duiden?
De vijver een bespiegeling van diepte. Daar sta
ik dan
en wens jou niet te vergeten. Maar wie ben je zeg ik je,
wie ben je alsnog vandaag? Het lijden baart weinig
woorden, jouw karakter van horen zeggen.
Een duidelijke dialoog. Mocht je blijven voortbestaan
dan niet enkel op papier, maar juist daar waar ik van je
zwijg, juist daar waar jij eindigt in het laatste zwijgen.
Ooit daarna en nooit eerder –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 10 november 2020
No comments:
Post a Comment