WEEMOED

Weemoed

 

Altijd zoals het zich aandient, voor altijd. De schrik
slaat om het hart en de smart neemt duistere vormen
aan. Moest dit dan november zijn? Pijn die
ongevraagd aan lijden doet?

 

Ondanks het transparante licht dat deze morgen
verblijdt. Troost dient genoten weliswaar. Het verlies
zo eindeloos groot dat de tuin geen uitzicht
biedt op een mogelijk medelijden.

 

Niets rijmt, kan worden vergeten in dit heden.
Nieuw verdriet en wat daarna. De bladeren talloos
in hun onophoudelijk vallen voordat zij,
terneergeslagen, vaste grond –

 

 

Elbert Gonggrijp,

Egmond aan den  Hoef,
vrijdag 6 november 2020