AANTIJGING
Tijdens een storm
Grijpt
bij de strot, schurkt het vergeefse gras,
laat laatste bladeren tollen. Hoezo, los van enige
God? De dingen van de dag verdwenen voor
de dingen die stonden te gebeuren. Ik had
het immers moeten aanzien.
laat laatste bladeren tollen. Hoezo, los van enige
God? De dingen van de dag verdwenen voor
de dingen die stonden te gebeuren. Ik had
het immers moeten aanzien.
Er
was het geluid dat aan huilen doet denken,
een verwoed aandacht trekken, een opdringerig
protest. Je wilde zeggen wat wij al wisten, maar
je schreeuwde. Hoe oud je was, oud
om uiteindelijk te sterven.
een verwoed aandacht trekken, een opdringerig
protest. Je wilde zeggen wat wij al wisten, maar
je schreeuwde. Hoe oud je was, oud
om uiteindelijk te sterven.
Je
ontmantelde het laatste decorum van
de krakende takken, maakte van comfort een
gewaarschuwd mens. Je kwam overal waar
je gebeurde, je was thuis waar jij je begaf.
de krakende takken, maakte van comfort een
gewaarschuwd mens. Je kwam overal waar
je gebeurde, je was thuis waar jij je begaf.
Het
kon allemaal van kwaad tot erger. Het
kon vele malen getergder. De natuur had geen
kon vele malen getergder. De natuur had geen
enkel
verweer. De vogels wilden blijven,
maar moesten vluchten voor hun leven –
maar moesten vluchten voor hun leven –
Elbert
Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 18 januari 2018
Egmond aan den Hoef,
donderdag 18 januari 2018
No comments:
Post a Comment