PALET

Palet

Vrede is gekleed in een kille mantel. Zij valt zachtjes tussen de hoge
kruiden, het verdorde gras. Wat ziet het licht in mij? De wereld wil wel,
dat zie ik gerust. De aarde vraagt om een beter onderscheid. Het geritsel
vol vraagtekens, een stokstijf voorover buigen.

Ik draai stenen op hun rug, aanschouw een verschrikt krioelende
wereld.Het is niet aan mij om dit teniet te doen. Het wordt moeizaam
namen noemen. Leegte suggereert ruimte. Je blijft achter met al
het overige. Het poot onderwijl de ijle krokussen –

Elbert Gonggrijp
Egmond aan den Hoef,
woensdag 24 januari 2018