TITAAN

TITAAN

Het oude, meest vergankelijke. Ik draai stenen op hun rug,
aanschouw een verschrikt krioelende wereld. Het is niet aan mij
om dit onbedoelde teniet te doen. De vastomlijnde kronkelige
lijnen met hun zekere ongewisse toekomst.

Het leven bepaalt zijn onregelmatigheden. Alles kan nog lente,
maar zit verstild aan de takken, buigt gelaten het hoofd. Wensen
te over.Er klinkt een melodie in het hoofd, wil in het reine,
wil zonovergoten, vergeet alsnog haar misere –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 22 januari 2018