BOVEN WONDER

BOVEN WONDER

Ik heb je laten zien hoe de natuur teloor zou gaan – ze
verdween enkel voor de aanstaande nacht – zachtjes op
kousenvoeten weggeslopen uit een uitermate warme
lentedag. Alsof zij zich nog geen zorgen maakte.

Jij mijn lief wist niet goed waar het bij mij aan lag.
Was het lichaam of geest, was het allebei of was ik enkel
moe omdat het zo langzamerhand wel genoeg was geweest
mijzelf te vrezen. Of ik het lijden vrezen moest.

Laten mij dan ziek zijn en vergeten hoe het ooit een naam
zou krijgen. Op de vierkante centimeter gebeurt het mij toch
weer – die Dagpauwoog die voor het eerst uitvloog
en op de schors zijn vleugels ontvouwde.

Zijn hoop gericht tot de uitnodigende zon. Zover ik het
bekijken kon bleef het toch een wonder dat dit bestond – gelijk
de liefde die ermee in vergelijking nog mooier was, zo  
dichtbij. Hier ben jij en zal het nooit anders zijn –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 7 april 2018