HOF VAN HEDEN
Toen wij die tuin
waren, dat
spelen in het hoge gras, de wind
door de bomen, toen wij nog
niet werden geplukt.
spelen in het hoge gras, de wind
door de bomen, toen wij nog
niet werden geplukt.
Toen alles nog
moest, nog op
de lippen lag, in overpeinzing
een gedachte omvatte.
de lippen lag, in overpeinzing
een gedachte omvatte.
Toen je nog niet
wist wie je
worden zou. Er was zoveel ik
voorradig, elke keuze leek
de beste, maar niemand
wist welke.
worden zou. Er was zoveel ik
voorradig, elke keuze leek
de beste, maar niemand
wist welke.
Dat je moest
schuilen in de
regen en April deed wat het wilde.
Allemaal voor jou, dat besefte
je pas later toen het begon
en voorbij ging.
regen en April deed wat het wilde.
Allemaal voor jou, dat besefte
je pas later toen het begon
en voorbij ging.
Toen het uitzicht
nog geen
bedoeling, niet naar namen
zocht, weerstand bood
aan ruimte en tijd.
bedoeling, niet naar namen
zocht, weerstand bood
aan ruimte en tijd.
Toen je er
verbleef en je
verbaaste over wat allemaal
nog kon, maar nooit zou –
verbaaste over wat allemaal
nog kon, maar nooit zou –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 1 april 2018, 1e Paasdag
Egmond aan den Hoef,
zondag 1 april 2018, 1e Paasdag
1 comment:
Toen, het nog niet weten.
Later wel.
Misschien iets wat nooit meer komt.
Wie het weet mag het zeggen...
Je schrijft mooie gedichten.
Post a Comment