Saturday, April 28, 2018

EENZELFDE LIEDJE V

EENZELFDE LIEDJE V
I-Phone opname


Wij onderschatten de krachten telkens weer. Hoe de
Waterlelie haar uiterste best doet het oppervlak te bereiken,
de Mannetjesvaren uit onverwachte hoek verschijnt,
de Vrouwenmantel regendruppels vangt,

allen in een onstuimige vergeten lente. Wat nog moet
doet een verwoede poging gestalte te krijgen. Het is weer
hetzelfde liedje. Alles begint weer van voren af aan.
De tuinslak zoekt zijn weg op de natte tegels.

De vruchtbare Brandnetel baant zich een weg uit de
zwarte aarde, het Robertskruid lonkt roze, het Munthaantje
glimt zich blauw, doet gretig aan vraat. Dit doet de tuin
met mij, liefde in overvloed.

De Gierzwaluw op weg, maar jij en ik
al zeker van ons onderkomen onder een
grauwe maar veelbelovende lucht –


Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 28 april 2018











2 comments:

Hilly Nicolay said...

Eenzelfde liedje, maar toch anders.
Alles zoekt z'n weg, de een wat zekerder dan de ander.

Mooi wederom.

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Ben jij ook zo gek op de natuur Hilly Nicolay? Dat wilde ik er namelijk mee zeggen. Hoe wonderbaarlijk de natuur toch telkens weer verschijnt...

Lieve groetjes,

Elbert