UITZICHT II

Uitzicht II

Ik ben alles wat ik zie. In een tuin waar alles staat
te gebeuren, het leven van zichzelf nog moet. De lege
stoel verlangt een inbreuk op stilte, een andere
kijk op kijken. Het oprechte uitzicht op later.

Het leven vraagt meer dan het dagelijks vergeten.
Het verlangt jou, mijn liefste. Er bestaat een huidig nu,
zonneschijn en regen. Ik kwam hier voor jou om je
beter te leren begrijpen.

Jij bent mijn bloesem waarnaar ik hunker, een tuin
die mij uitnodigt, de ontvangende donkere aarde. Wat te
laat lijkt, moet uiteindelijk in knop, ontkiemt, zingt
uit volle borst, bestaat van voren af aan.

Ik ben alles wat ik zie. Een uitzicht, het besef dat
alles zoveel anders, dat jij buiten mij om. Ruimte zover
ik maar kan kijken. Zo duidelijk afwezig als jij nu, als
die stoel, onherroepelijk stilzwijgend –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 4 april 2018