AMONGST, AMIDST

Amongst, amidst

Op een bankje

Overwegen wat zich net zo goed had
kunnen doen ontbreken. Zoals de eenden
het water in rimpels doorbreken, zoals
de lucht een ijle mantel

in het vergrijzen elk begrip verstomt – mijn
hand, het oog, zo veelvuldig van detail
een loze pennenstreek betekenend –

een wedijverige wereld die met haar leegte
een enkele passant de vogels een eerder
verloren gewaande lente naar herfts en
treurnis zingt – maar de bladeren

in bladstilte tot afbraak dwingt – weemoed
onoverkomelijk verkleurend – hierin mijzelf
bewust te betrachten besef te verwerven
van waar ik hier o zo duidelijk

verbleef – zoveel later het herschrijven wilde
naar een machteloos nu te herhalen – het
was zoveel eerder – het gebeurde je, dus
hoe zou je nog, hoe kon je –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 25 oktober 2016 

Foto's Elbert Gonggrijp,  oktober 2016