CLAIRE-OBSCUR

CLAIR-OBSCUR
Voor CoCo Roes
Inspiratiebron foto CoCo Roes,
muziek Arvo Part – Fratres/Silentium

Hoe het een ochtend verlangt, een avond, het ontwaken
of net even voor het slapen gaan. Dit is het licht, het fijnzinnig
licht dat ik vangen wil, zoals oude meesters dit doen, een
dichter tot rijmen betracht in blank vers. Een zachte toets,
die wonderen doet, zoals jij daar teer.

Wat ging er nu zoveel werkelijker in je om nu je daar met
je hoofd gebogen, bijna kinderlijk devoot, je puurheid toont,
nu je daar zo met je hals, je voeten, knieen geknield. Dat
het zo jong nog van aandacht is, ademt als bijna niet,
bent alsof je niet.

Hoe het om stilte vraagt. Ergens, ver weg, besta je, maar ik
zie je. Met je ogen dicht zoals ik nu. Besta je, heb je enig idee.
Het laat mijn kijken aan het beeld, waant het als was
het bevroren. Maar je leeft: zie het aan. In het duister
raak je de dingen aan.

Smalle schouders die deze aarde dragen, onschuldig van
liefde, heelhuids van verdriet, blij van geluk. Tranen weliswaar,
maar kortstondig. De wereld oneindig groot van emotie,
wisselvallig van tijd. Maar hier ben je en ga je nooit
meer weg.

Gevangen in duister, maar zo vrij
als het onvolkomen licht.

Wie wacht je –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  donderdag 6 oktober 2016

Foto @ CoCo Roes

Muziek Arvo Part - Silentium