STEM XXII

Stem XXII

De nacht klamt. Een film van vocht bedauwt mijn kleine areaal. De
tafels en de stoelen, net zo gerangschikt als het verstarde
hoog stakerige kruidgewas zich had willen wensen.

Hoog boven klinkt ergens de luide weeklacht van die ene eenzame
steltloper, een trillend leeg verwijten dat de zomer ten einde.

Alles wil wakker, zelfs het duister, een ster fonkelt en een
vermoedende maan oogt een zoekend blauw. Orion scheef

aan het zwerk, mijn krijger in jonge bange dagen.

Het knispert van levenslust in de struiken en de slakken
gaan vertraagd hun onverschillig spoor.

Op wie is het hier roerloos te wachten? Huiverig nog wil ik
hier met jou wel weer wakker worden.

De spin spint haar web, hangt gruwel aan een zijden draadje.

Ik verlang haar zuivere geometrie om zuivere lijnen te
ontdekken.

Was jij het, genadeloos ten prooi aan het kortstondig
ogenblik van het plotseling onverwachte?

Zo vroeg nog als destijds deze eerste vormen
van het geleidelijk aanstormend uur –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 23 augustus 2016

Foto @ Conny Lahnstein,  Bakkum,  Wijngaardslak,  augustus 2016