BONJOUR TRISTESSE

BONJOUR TRISTESSE
 

Bijna pijnlijk als stilte, overdadig van mysterie. Een
zorgzame moeder, maar villein als een kille winter. De
kale takken omarmen je onbarmhartig, ontwijken
broos de loze leegte. Had ik je dit zo eerder
bedoeld wensen te zeggen?

Het is grauw en heeft boze dromen te over.  Alsof wij
worden geweten, maar alsof wij niet bestonden. De
tijd die je niet besefte, het moment dat dient te
worden gevonden. Hier, ergens, in de verte.

Zo weinig te doen en zoveel later. Sobere silhouetten
die kreunen en kraken in een onverhoeds verhaal.
Hier sta je, hier waart het verstomde leven tot
het ooit mag ontwaken. Uit de voegen.

Mistig nu, doorzichtig, zonder prangend verlangen,
zonder enig welluidend welkom. Het staat daar, het
staat daar maar en het antwoordt je. In alles
onaangenaam eenzaam.

In alles onbehaaglijk. Dat je te willen bedoelen
met de open vragen die je niet stelt, hoe waar
en uiteindelijk elke trieste ervaring dan ook.

Het verdwijnt al voor het je
afscheid influistert –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 14 oktober 2016

Fotograaf @ Ionah's Eye " Plantage Willem III bij Elst "