NOCTURNE

NOCTURNE

Geinspireerd door Debussy’s Nocturnes

Hoe heimelijk het duister zijn eigen leven begint, een

verlaten stem, de kracht van zoete slaap, het zachte ruizen
van bomen. Het is meer dan wat je stilletjes bekroop.
Het heeft een naam te dragen, schaduwrijk en
vele malen eenzamer dan wij.

Het roept ons, maar van ver. Het luistert nauw om te
beschouwen wat je vooraf niet hebt gekend. Nauwelijks

een gestalte, soms zo onhoorbaar dat het zijn prooi plots

verrast. Hier ben ik in thuis, zoals de sterren, alsof de

hemel, maar ondoorzichtig als glas.

Ik ken het pas werkelijk als het werkelijk wordt gemist,
als de dageraad het uiteindelijk absent. Ergens, een spoor,

een onzichtbaar weer zichtbaar geworden vermoeden.

Maar voor dood, zoals jij nu, nu je het niet beseft.

Er valt nog zoveel onbekends te overwinnen. In de
struiken schrikt het ervan. Het staat te beginnen, een
heimelijke wereld die je achteraf. Ik heb het je nooit
zo bedoeld, maar het is er.

Een bewegen, maar waartoe en waarheen. Zie,
het beeld wordt kouder en killer naarmate het
donker een besluiteloos uur.

Wie zal het zich werkelijk voor je verbergen.

Wij zijn het bijkans zo moe. Daar was het,

daar ergens, Mocht je eens weten welke

vraag het je stelde –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  donderdag 6 oktober 2016
Foto @ Conny Lahnstein,  ' s nachts steeg Egmond aan den Hoef,  3 september 2016
Muziek Debussy - Nocturnes