DERMATE

DERMATE
Duindagboekgedicht 37
Uitgewerkte Smartphone opname

Afhankelijk wat ruimte zegt, licht bedoelt, rangschikt het
zich naar rust, bindt het zich in tot een bijna nietszeggend
duin. Het decorum bijkans verloren in sobere eenvoud,
het struinen behoedzamer dan ooit tevoren.

Het vraagt om stilte ter meditatie of
haalt onverschillig de schouders op.

Simpel gezegd: wie goed waarneemt kent dit relaas
een open einde, wie deze schijnbare woestenij vluchtig
beziet heeft het koud en rilt zijn weg terug, verloochent
de indruk van hoe het werkelijk.

Het is zowel ruigte van karakter, maar dusdanig
aangenaam van liefde dat je erom zou smeken,
net nu het had weg te vluchten in zijn vlucht.
Alsof het van ieder ogenblik iets beduchtte.

Het zou dermate iets anders kunnen
bedoelen als je wist hoe het zou heten.
Een eerlijker uitzicht te verblijven,
gastvrijer dan het je nu –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  maandag 24 oktober 2016

Foto Elbert Gonggrijp,  oktober 2016