OM TE VERGETEN

OM TE VERGETEN

Voor mijn liefste

Niet dat ik je niet zie, zocht of dacht te beginnen – je ligt er
uiteindelijk, je wilt en weet van niets. Ik vind je terug, waar
elk ogenblik vervluchtigde – een even geringe stilte als nu,
nu ik je – op afstand, in de tijd. Een foto, die tot besef
een eeuwigheid.

Zo wens ik je terug te kijken – eenvoud in alle harmonie,
slaap onbewust toegekeken, je met liefde toegedekt. Waar
te staan als wij nu opnieuw nieuwe wegen? Ik ben daarin
zo onzeker, er is nog zo weinig evenwicht.

Daar lag je, zoals je dikwijls naast mij ligt. Er is alles even
eender als destijds, een zweem van heimwee die je nooit
vergeet. Niets was mooier dan toen, niets had minder
haast. Het gebeurde net zo zeldzaam.

Als ik werkelijk naar je kijk. Zoals je nu stil ligt en mij je laat
bekijken, zo herhaalt het zich – de eenvoud, de onschuld
– een ongedurig kind getemd – hoe bijzonder je bent,
voorbij elk kortstondig nu.

Daar besta je en hier en hier – ik benader je voorzichtig, ik
ontvreemd je – jij, sporadisch, jij die met glans – opnieuw
ontluikt. Om te vergeten, te worden vergeten. Maar zo
duidelijk hier en nu in het kussen schuilt.

Hoe waar ben je dan, mijn lief,
hoe werkelijk waar? –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  woensdag 19 oktober 2016

Foto Elbert Gonggrijp, model Conny Lahnstein, Nijkerk, 20 december 2014