ONVOLTOOID

ONVOLTOOID
Voor mijn liefste
Een schets

Je tuurt naar iets, ik kan het niet zien, ik weet het niet, het
is zoveel meer als voorbij, naakt als je bent, je leden, je lijf,
je drukt iets uit, wat zag je en wat wilde je zien. Achter het
gordijn het licht, het uitzicht en alles wat zich verbeeldde.

Dit zou veilig, dit kon kwetsbaar. Dit was puur jij, onwennig,
speels, eenkennig. Hoe zouden wij ooit dichterbij elkaar?

Hier besta je, vaag als de morgen, vaag als het late licht
van een middag. Wat herinner jij, wat wist je er nog van?

De schaduwen scherpen zich aan stilte, je bent er,
gedecideerd en onverminderd. Hoe kan ik jou ooit
herroepen nu je zo anders, nu je weet hebt van
minder en meer?

Ik herkende je eerder, ik zocht je. Het werd
zachter naarmate ik je steeds aandachtiger
trachtte te betrachtten. Dit was je, zo zou je.

Ik streelde je, raakte je aan
met mijn observeren, mijn
onzichtbaar betasten.

Ik verstomde je zoals het
oprechte zich duidelijk
manifesteerde –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 18 oktober 2016
Foto @ Elbert Gonggrijp,  model @ Conny Lahnstein,  Alkmaar,  7 december 2014