De gedichten die deelnamen aan de Türingwedstrijd:
Aanhef IV( 3681 )N.a.v. muziek Max Richter
Cassiopeia part 6/edit
Aanhef IV( 3681 )N.a.v. muziek Max Richter
Cassiopeia part 6/edit
Neem die ene ochtend waarvan je dacht dat alles nog kon
gebeuren, waarin alles nog moest, toen wij er langzaam in
ontwaakten. Er ontstond een aarzelende hand tussen de
gordijnen. Je rekte je uit, iets sluimerde, wist nergens van.
gebeuren, waarin alles nog moest, toen wij er langzaam in
ontwaakten. Er ontstond een aarzelende hand tussen de
gordijnen. Je rekte je uit, iets sluimerde, wist nergens van.
Beneden maak jij het ontbijt met de slaap nog in de ogen.
Je bent je bewust van deze wereld maar vanwaar toch die
verwelkende tijd, zo zacht van herfst, triest als regen? De
toevallige wind waaiend door de bomen?
Je bent je bewust van deze wereld maar vanwaar toch die
verwelkende tijd, zo zacht van herfst, triest als regen? De
toevallige wind waaiend door de bomen?
Niets is zeker, alles zoekt een nieuw vandaag, een gezicht,
een zekere beweging, een zeker begin. Stilte klinkt virtuoos,
maar vredig van leegte. Er komt leven aan te pas wil
zij worden doorbroken –
een zekere beweging, een zeker begin. Stilte klinkt virtuoos,
maar vredig van leegte. Er komt leven aan te pas wil
zij worden doorbroken –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 25 oktober 2018
Egmond aan den Hoef,
donderdag 25 oktober 2018
Voor het verdwijnt en daarna II( 3682 )Naar titel bundel Rutger Kopland
Een zoveelste zee maant tot kalmte. Voorbij mijn
ontelbare voetstappen kom ik niet verder dan het
voortdurende verdwijnen, hoor ik wat constant
voorradig blijft, ergens in het donker, de
volkomen onpeilbare nacht.
ontelbare voetstappen kom ik niet verder dan het
voortdurende verdwijnen, hoor ik wat constant
voorradig blijft, ergens in het donker, de
volkomen onpeilbare nacht.
Ik wil mijzelf een gedaante suggereren, nieuwsgierig
naar een eventuele verwezenlijking. Het vergt een verte,
beduidend, maar onzichtbaar, een aandachtig luisteren,
het golft en klotst ervan, kan zelfs op afstand
worden gegist.
naar een eventuele verwezenlijking. Het vergt een verte,
beduidend, maar onzichtbaar, een aandachtig luisteren,
het golft en klotst ervan, kan zelfs op afstand
worden gegist.
Jij kunt mij horen roepen, maar voorbij elk nu, het
gaat immers gestaag, herneemt zich ieder uur een nieuw
gaat immers gestaag, herneemt zich ieder uur een nieuw
peilloos bestaan. Een wandelen hopend op enig licht
in dit onaanraakbaar duister –
in dit onaanraakbaar duister –
Elbert Gonggrijp,
strandpaviljoen “ De Uitkijk “,
Egmond aan Zee,
zondag 21 oktober 2018
strandpaviljoen “ De Uitkijk “,
Egmond aan Zee,
zondag 21 oktober 2018
No comments:
Post a Comment