Vervaarlijk
Het zijn die uitgesproken veranderlijkheden,
wisselend van vandaag. Een krampachtige zee
die in gretige handgebaren met witte
wisselend van vandaag. Een krampachtige zee
die in gretige handgebaren met witte
bakkebaarden naar houvast grijpt.
Verwoed, een onaflatende wanhoopsdaad van
het telkens weer opnieuw proberen, het ziedend
schuim dat tersluiks om de oren vliegt.
schuim dat tersluiks om de oren vliegt.
Ik verpoos mij in dit hemelstergende, ontwaar
dit uitzicht zonder misbaar. Hoezeer dit nukken
ook mag beuken, het blijft uiteindelijk een vuist
die mak zijn kracht verliest –
dit uitzicht zonder misbaar. Hoezeer dit nukken
ook mag beuken, het blijft uiteindelijk een vuist
die mak zijn kracht verliest –
Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Strandpaviljoen “ de Uitkijk “,
Egmond aan Zee,
donderdag 17 januari 2019
Strandpaviljoen “ de Uitkijk “,
Egmond aan Zee,
donderdag 17 januari 2019
1 comment:
Mooi gedicht over, bij een bijzondere plek.
Post a Comment