TOEVALLIG

Toevallig

Die ene toevallige mens op die ene toevallige plek
die hij zich pas achteraf verbaast als hij het pad nagaat
die hij ooit eerder had bedacht. Ik vond je een huis,
een tuin, ik zag wat ik dacht je te zien, 

het lag er zo dik bovenop, alles verdween voor je
het wist, de rivier in zijn loop, de vogels in hun vlucht,
de vliedende tijd, hier, in het vooruitzicht,

maar waarvoor. Het verbaast je dat je bestaat zoals
je bestond. Je herkende de weg die je nog af te leggen
had, maar het was al net zoveel nu als ook elders
toen je ervoor koos, 

toen je achteromkeek. Wat veranderde bleef jezelf.
Wat bleef was toevallig wat je zag. Een toevallige plek
zo aanwezig als die enkele gedachte - 

Elbert Gonggrijp,

Egmond aan den Hoef,

woensdag 9 januari 2019