DOODGAAN

Doodgaan

 

 

Sneeuw – ik zie het aandachtig voor me. Blijven, ze wil
alsmaar blijven – eens zal ze verdwijnen. Wat achter
wordt gelaten heeft tijd nodig, zo langzaam. Het is
als sterven, een heilloos lichaam. Wat rest zal
nergens meer, gaat uiteindelijk dood.

 

Ze sputtert nog wat tegen. Oud wil ze worden, maar
ze gaat. Te jong om te verdwijnen, maar ze moet  
een hele geschiedenis achterwege. Hier bestaat zij
te vergaan. Niets is zeker – zij ging voordat ik
het realiseerde.

 

Zij verdwijnt waar ik ben
achtergebleven – zo definitief,
zo machteloos zichzelf –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 11 februari 2021