TEN GEHORE

 

Ten gehore

 

 

Hoe je klinkt, hoe je dicht – ik kon het nauwelijks
weerstaan. Dat jij mijn lente was, zo groen als gras.
Toen jij weer mijn lieveling beoogde – oprecht van
aard. Ik zou je missen als dat kon, maar je
bent al zoveel zon, zoveel aarde.

 

Dat ik je weer kon horen zingen zoals vanouds, zoals
vandaag – “ mon amour, cést la vie “. Dat je luider
schaterde dan ooit. Ik ken je oprecht levensecht –
opgericht naar het licht. Je bent een deel van mij,
ik een deel van jou. Dankbaar kwetsbaar te
zijn als die vogel –  

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 23 februari 2021