Verbroken belofte
Terwijl het pijpenstelen
regende – niemand werd je,
pruttelende grauwe sneeuw in het langzaam verdwijnen.
Ik kon niet langer aanzien dat alles toch voorbij ging.
Eens was het eergisteren, maar nu – je was er nog
na al die tijd, maar toch.
Ik heb gepoogd je lief te hebben,
vond geen spoor
terug – je bleef voorgoed onvindbaar, moest telkens
overnieuw. Ik moet je hebben liefgehad, maar hoezo.
Ik moet hebben omgekeken, maar waarnaar. Ik moet
je hebben bedacht, maar wanneer.
Waarom boos te zijn als het
niet anders zou.
Dat je smolt in een even stille wereld – je zou
het immers toch niet meer geloven – een hand
uit te steken als afscheid, niet als groet –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 15 februari 2021
No comments:
Post a Comment