Zichtbaar, onzichtbaar
Groeit er een hele wereld om ons heen – wit voor kinderen
het kinderspel, ouder voor ons kommer en kwel de enige
gedachte. Ondertussen blijft de sneeuw ontelbaar, blijft
het schrijven niet voor de vogels – zo leeg.
Men moet verbaasd zijn om alles te kunnen begrijpen. We
eten buitenshuis, vergeten de voorlopige vrede. Hier kent
de kou geen heimwee. Begrijpen gaat te langzaam – wij
kunnen wel zonder. Geluk is een gevaarlijk iets.
Als ik kon benoemen hoe wij zouden zijn zonder – voor nu
is er honger en dorst. Vandaag moet het, niet gisteren. Maar
wat wij ook doen het gaat niet over. Smelten moet het,
maar deze kille winter voorlopig –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zondag 7 februari 2021
No comments:
Post a Comment