MANTEL

Mantel

 

 

Meer nog dan mensenheugenis – dat er de meeste waarschijnlijkheid
in zit. Het proberen van het dwarrelende wit, de vergeving van het
minst geringste. Mocht het sneeuwen en ijzelen, het zet er de klok
op gelijk voor een ware winter. De vlokken in het gezicht, smeltend
op onze tongen. Hoeveel herinnering past er in ons verheugen?

 

Niets is zo onzeker dan het verlangen eensgezind te zijn, dit
tot een stille mantel te willen – in elke schrede de gegiste sporen
van het verspillen, het aanstonds van het vergeten –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 5 februari 20021