TOEVALLIG DIT ENE

 

Toevallig dit ene

 

 

Wanneer alles weer eens dreigt te worden vergeten,
de stille dood stompzinnig in de stronken staat, hoe
moet ik dan mijn eigen lente heilig verklaren nu
alles ook weer over gaat?

 

Er hangt weer wit licht in de lucht, de tijd is
veelbelovend goud omrand, maar in welk opzicht 
heet later een volmaakte belofte? Het blijft
nog sprokkelen naar geluk.

 

Ik hou van je, het kan altijd mooier. Zoals je klonk
die ene ochtend, zoals je toen bij kennis kwam. Hoe
anders moet je hebben geklonken toen je wist
dat je zoveel eerder bestond? –

 

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 26 februari 2021