DOODTIJ

DOODTIJ
LandjuwelenAntwoord op Gemma “ Later treffen wij elkaar “
Gebaseerd op oud gedicht “ Zout “(2005), aantekeningen en woorden van Gemma

Nu ik ons hoofdstuk niet meer aanroer, kan ik
het water van de zee tegemoet, keert zij altijd
bij ons terug, maar als deinen.

Als een klank wordt zij herinnerd,
hoe wij in scholen zwommen,
over de bodem rondkropen,
slechts Plankton waren,
Walvissen zo groot.

Nu het begint te regenen lichten ergens in de
nacht de rollende witte golven, ontbeert het strand
het strand, verstrekt het turen geen houvast, nu,
in een ademtocht een mogelijk iets van vroeger,
van ouder, dieper verborgen.

Nu alles weer eenvoud vraagt en verdwijnt in waar
het begon ontmoet een ieder zichzelf terug. Wij stapten
aan land en ademen lucht, proefden voor het
eerst aarde, bloesem, vuur.

Een eerste stap, een stamelen in het duister,
een hunkeren om steeds beter te begrijpen. Wij
horen onszelf, zeggen niets.

Nu jij bestond, maar zo donker
en onhoorbaar eenzaam
als golven –

Elbert Gonggrijp,  Heerhugowaard,  zondag 4 september 2016

Schilderij @ Catherine Forshall " Mackerel Neaptide "