Stem VI
Alleen de vage
aanduidingen van riet, van bomen, van lucht.
Het duister verinnerlijkt het beeld tot de wind, een
onaf latend ruizen.
Het duister verinnerlijkt het beeld tot de wind, een
onaf latend ruizen.
Het beeld wordt
een verhaal, zoals ik eerder eerste
gedichten voor je schreef, een natuur van jeugd en
kalverliefde.
gedichten voor je schreef, een natuur van jeugd en
kalverliefde.
Moeder, je bleef
maar luisteren zoals ik nu. Maar de
contouren vervagen tot een gedempt fluisteren, zoals
de nacht en de beweging van de bladeren.
contouren vervagen tot een gedempt fluisteren, zoals
de nacht en de beweging van de bladeren.
Een eerste
vleermuis een fladderende poging
hier voortdurend uit te willen verdwijnen –
hier voortdurend uit te willen verdwijnen –
No comments:
Post a Comment