ORION

ORION

A dark and bright shiny armour
Watching the night sky

Wie verder beslist dan een veelzeggend niets beaamt
de stilte als een sussende mantel voor zijn geweten,
alsof alles wat je bedacht had verder gaat dan ergens
te zullen bestaan. Een klaarwakkere illusie
dat er dromen vervliegen bij een helder
overwegen.

Het kind plots opgeschrikt uit zijn beschermde bed,
de jager ergens daar in een verte die het net boven
de daken uitredt om je te willen beschermen, een
fonkelend rood van een superreus. Betelgeuze
als blijvende constante.

Hier, in deze nacht is er geen houden meer aan.
De koude wil steeds heftiger uit de aarde en het
verbijten kent een verwijt. Ja, de herfst wil nog
steeds zomer, maar het vertwijfelt zich alras.
Het donker een zelfingenomen sjagrijn
dat steeds minder pottenkijkers neigt.

Star de skeletten die overdag een zekere bloei niet 
kunnen beletten, omdat zij nog zoveel moeten voor 
zaad en overdaad. Niets overtuigt zich van zijn 
gelijk, alsof ook zij in slaap hun 

geduldig wachten bepalen.

De sterrenbeelden verschuiven. In de overtuiging
dat zij stilstaan hecht ik mij en waan mij een
eender krijger wiens zwaard steviger wordt
omgord. Hoe onmetelijk hier het idee voor
eigen God te mogen spelen.

Fier rechtop tot ik uit
het zicht vernevel –

Elbert Gonggrijp,  tuin bij nacht,  Egmond aan den Hoef, 

maandag 26 september 2016,  3.20 uur 

Foto Google Afbeeldingen