Stem XVII
Het Koolwitje, de
Kleine Vos op de Verbena. Hoe ik van je weet
dat wat belangrijk voor je was achteraf voor jou geen namen
behoefde. In stilte lag de eenvoud simpelweg net zo
goed te bezingen.
dat wat belangrijk voor je was achteraf voor jou geen namen
behoefde. In stilte lag de eenvoud simpelweg net zo
goed te bezingen.
De natuur zoals
zij in haar pracht was altijd prachtig, zelfs
wanneer de herfst zich mooi kleurde al was zij heftig in
verval. Zie jouw Fluweelboom met zijn angstvallig
blad.
wanneer de herfst zich mooi kleurde al was zij heftig in
verval. Zie jouw Fluweelboom met zijn angstvallig
blad.
Voor jou moest het
altijd zo blijven zoals het was, terwijl het
verdwijnen
tijdelijk onvermijdelijk en onomkeerbaar een
momentopname
bespoedigde.
Brak het je stem,
herinnerde het je aan de dingen waarin zelfs
jij geen grip? Ik
kan je hierin niet verstaan. Over het weer valt niet
te twisten: wind,
zon en regen verwisselen stuivertje, zo
in alles
voortdurend van plek.
voortdurend van plek.
Ik hoor steeds
hetzelfde liedje. Dat alles komt
zoals het weer voorbijgaat.
zoals het weer voorbijgaat.
Zoals jij destijds
helaas –
No comments:
Post a Comment