Stem
I
Een eender vergrijp. Waar is je stem nu, moeder, nu
de wind in razernij jouw takken beroert. Je had
geen schijn van kans zo jong van leeftijd
sterfelijk te worden.
de wind in razernij jouw takken beroert. Je had
geen schijn van kans zo jong van leeftijd
sterfelijk te worden.
Het riet buigt bedaard, beroert zich in een
stil verwijt. Zover kwam het dus. De natuur
bestreek meer grip dan jij ooit had durven
dromen.
stil verwijt. Zover kwam het dus. De natuur
bestreek meer grip dan jij ooit had durven
dromen.
Je adem stokte, hier kent alles beweging toe
aan alles in een ander jaar, een ander seizoen
dan destijds met jou toen. De hond even
aan alles in een ander jaar, een ander seizoen
dan destijds met jou toen. De hond even
eigenwijs om nooit meer terug te keren.
Wat vereeuwigt vervluchtigt bovendien.
Zoals de bladeren ruizen ieder met
een eigen geheim –
No comments:
Post a Comment