STEM XII

Stem XII

Elke boom een boek zoals je er velen las, elke bloem
er eentje om zorgvuldig in te bladeren. Hoeveel tuin
verlangde jij jezelf om jezelf er toegenegen?

Het zou nooit af, maar je zou. De wind beslaat vele
pagina’s, maar te haastig om je ervan te vergewissen.
In de nacht wordt alles oud en grijs om als
inzicht te beklijven.

Moeder, de taal vervluchtigt, stokt halverwege. Het
is het starre gegeven van een kortstondig geluk.
Wat in voorspoed wil leven heeft het leven
nooit begrepen. Het verdween nog voor
je had opgekeken.

Het is babbelziek en luistert een betere pointe.

Dat het interrumpeert in een eigen
dominante dictie. De tuin een
betweter in het vergankelijke
verhalen –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 20 augustus 2016
Foto Elbert Gonggrijp,  Geestmerambacht,  2015