Gestalte

GESTALTE

Ik verlang. Of het nu een concreet karakter configureert
weet ik van mijzelf nog geen vaste vorm. Het neigt naar
een duidelijker thuis, het raakt aan de ruigte van de
duinen, het duidt op de voortdurende trek van meeuwen.

Ik suggereer de zilte kust met enkele daadkrachtige
lijnen, ik proef de tijd van een weldadige hergeboorte.
Ik hoor Satie tussen mijn oren en weet mij gerust.
Dit is het dus wat ik vaag beoogde.

Is er een eenduidig verhaal te bespeuren? Ik raak
aan de vele vlakken van wat ik beleef en hoop te
beleven. Ik mijmer het mij dikwijls. Dat ik prijs
geef wat het zich hoopt prijs te geven.

Een voorzichtige noot tot een aanstondse ballade.
Ik bezit de beelden niet, maar verbeeld ze. Omdat
ik het inwendig bezie. Ik verlang, ik hoop, ik ervaar.

Maar hoe vertaalt het zich naar een ander?

Het huis kent de inkeer en de vogels hebben
mijn aandacht. Hoe haastig wil de pen zijn
nieuwe formule –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan de Hoef,  vrijdag 27 november 2015