REHABILITATIE
Na mijn psychose
De
morgen wil in mij niet geheel ontwaakt. Na een
onstuimige nacht heb ik mijn plicht verzuimd, de
strijd om mijn bestaan gestaakt. Het waaide destijds
in de bomen en struiken. Onstuimig hun
verwijtende woorden.
onstuimige nacht heb ik mijn plicht verzuimd, de
strijd om mijn bestaan gestaakt. Het waaide destijds
in de bomen en struiken. Onstuimig hun
verwijtende woorden.
Wie
ik wel niet was als getuige. Geminacht te worden
bij het eerste licht en jij niet meer op je kussen op
weg naar andere plichtplegingen. Wie was ik nog
in dit zich samenspannend geheel.
bij het eerste licht en jij niet meer op je kussen op
weg naar andere plichtplegingen. Wie was ik nog
in dit zich samenspannend geheel.
Ik
moet alles weer ordenen om tot de essentie uit
te komen, overtuigingskracht met ware liefde te
verenigen. Ik hou van jou, ik hou van deze
hardvochtige morgen. Maar hoe kan ik je
te komen, overtuigingskracht met ware liefde te
verenigen. Ik hou van jou, ik hou van deze
hardvochtige morgen. Maar hoe kan ik je
overtuigen.
Het licht vaal, de tijd al voorbij de daad
van
het begrijpen, mijn pen radeloos op zoek naar
rehabilitatie.
Ik nader het papier bedachtzaam voor
eerste
poëzie. Wie wil mijn wilskracht beamen.
Ik
moet nog zoveel, maar ik moet
nog
zoveel meer –
Elbert
Gonggrijp, Alkmaar, woensdag 18 november 2015
No comments:
Post a Comment