LEEDWEZEN
Mocht het anders –
Ik
wil dat de wereld dit doet. Vanuit de kleinste beweging wil ik
haar herzien. “ Doe het nu “, zeg ik, “ doe aan vrede, doe het nu! “
haar herzien. “ Doe het nu “, zeg ik, “ doe aan vrede, doe het nu! “
Kent
zij die beweegreden? Die ene enkele roos, dat ene angstige
kind?
kind?
Ik
wil de oorlog in mij terzijde schuiven, ik wil niet dat zij wint.
Ik zag teveel dood in de meidoornhagen, ik zag teveel leed in
de toppen van de duinen, onbespied en onbemind. Het stierf
zichzelf onbekend en ongewild.
Ik zag teveel dood in de meidoornhagen, ik zag teveel leed in
de toppen van de duinen, onbespied en onbemind. Het stierf
zichzelf onbekend en ongewild.
Moet
ik mijzelf een rigor mortis wensen als ik de mens in mij en
om mij heen onbegrepen vind? “ Leef nu ‘, zeg ik, “ leef nu op
de toppen van de wind, begrijp de liefde “. Ik hoor niets, maar
ik herinner het mij.
om mij heen onbegrepen vind? “ Leef nu ‘, zeg ik, “ leef nu op
de toppen van de wind, begrijp de liefde “. Ik hoor niets, maar
ik herinner het mij.
Het had iets van zon, net boven de
horizon. “ Laat het dan in ieder
geval hoop zijn “ mijmerde ik en brak de wolken open met
mijn verlangende armen. Kan er iets nog ooit terug? In het
wezenlijke van jouw blik de meest gewillige kus.
geval hoop zijn “ mijmerde ik en brak de wolken open met
mijn verlangende armen. Kan er iets nog ooit terug? In het
wezenlijke van jouw blik de meest gewillige kus.
“ Ik doe je het voor “, zeg je, “ dit
is wat ik bedoelde. “ En ik
voelde, dit is het dus, dit is liefde, dit is –
voelde, dit is het dus, dit is liefde, dit is –
Elbert Gonggrijp,
Alkmaar, dinsdag 17 november 2015
Egon Schiele - De Dood en het Meisje |
No comments:
Post a Comment