TERRITORIUM
Ik beken
dat ik het herken. Mijn huis wil weer begrepen
tot de orde in hoeverre het ooit. Kasten ruimen woorden
tot de orde in hoeverre het ooit. Kasten ruimen woorden
in.
Bijvoeglijke zinnen stapelen zich naar ware poëzie. De
geschiedenis herhaalt zich naar een nieuw begin.
geschiedenis herhaalt zich naar een nieuw begin.
De
vogels willen mij tot een waar domein. Zij luisteren
nieuwsgierig
naar mijn aarzelend relaas waarin ik zeeziek
de dronken taal herberg. Hoe zou zijn om allen
weer thuis te komen?
de dronken taal herberg. Hoe zou zijn om allen
weer thuis te komen?
Het
huis roept zich steeds meer tot de orde. Ik herken
mijn doeleinden, ik richt mijzelf steeds meer in. Naar
mijn oude geschiedenis wil het weer verder, maar de
mijn doeleinden, ik richt mijzelf steeds meer in. Naar
mijn oude geschiedenis wil het weer verder, maar de
vreugde
achterhaalt mijn pen. Ik kan haar noodzaak
nauwelijks volgen.
nauwelijks volgen.
Het
uitzicht ankert zich. Er is land in zicht, dit uit
zich met de snelheid van het licht, dit is niet meer
bij te houden, dit is met de ogen open –
zich met de snelheid van het licht, dit is niet meer
bij te houden, dit is met de ogen open –
Poezie: @ Elbert
Gonggrijp, Egmond aan de Hoef, vrijdag 27 november 2015
Kunstwerk: @ Wiel Wiersma - " Wolk Vis "
No comments:
Post a Comment